Vanaf zondag 23 februari wordt er weer wekelijks samen buiten ritten gereden. De eerste “pogingen” zijn afhankelijk van het weer. We starten om 09:30 vanaf de Warande (parkeerplaats aan de Bredaseweg 119) in Oosterhout. Een mooi moment om als beginnend wielrenner mee te rijden en te wennen aan het gezamenlijk fietsen!
Voorzitter Wieler- en Toerclub Oosterhout,
Arjan van der Sar
Zondag 18 mei Rondje Breda (Twan van den Heijkant)
De 3 musketiers uit Teteringen hadden vandaag de sabels gekruist. Vanaf het begin was er namelijk geen sprake van een rustig tempo. Mooi fietsweer, niet te warm en een niet te straffe wind, maakten dat mogelijk maar uiteindelijk doen de benen het meeste werk. Ivo moest vandaag op tijd thuis zijn om bij NAC aanwezig te kunnen zijn. Die drive was bij hem te merken. Via Terheijden werd koers gezet richting Prinsenbeek om vervolgens via de nieuw geasfalteerde Liesboslaan en de tunnelbak de A58 te onderkruisen en daarna vanuit de Rith naar Effen te rijden. Aldaar werd het steile viaduct bij de A16 genomen om via het Mastbos uiteindelijk Ulvenhout te bereiken. Langs de molen en de Annavillelaan werd uiteindelijk de A58 2 keer gekruist via viaducten. Bij Bavel werd parallel aan de A58 via het buitengebied koers gezet richting Dorst. Aldaar stond een forse wind tegen en kwam de groep ook een rood verkeerslicht tegen. Om half 11 werd het viaduct bij Kalix Berna genomen en splitste de groep zich richting hun eigen (t)huis. De beentjes waren voelbaar, zelfs bij Dick.
Zondag 18 mei La Trappe
Het is inmiddels één van de klassiekers, La Trappe. Zes man stonden te wachten bij de Esdoornlaan aan de oever van het Wilhelminakanaal waar een vis zojuist de doodsstrijd had verloren. Twee hadden hun sociale media niet goed bekeken en stonden bij de Warande. Een telefoontje bracht de uitkomst. De negende was met de auto naar de abdij gegaan. Het snelfietspad werd door ons op zijn wenken bediend. In een straf tempo richting der Abdij. Het containerschip Dormomia hield weekend in Dongen. Onderweg sloot nog een snelle van Velo Amici aan. Inschrijven wat eten en drinken. De organisatie liep op rolletjes. De vrijwilligers traden wanneer nodig zeer kordaat op. Ze zouden van Katwijk afkomstig kunnen zijn.
De route was nieuw. De Achelse kluis werd niet aangedaan. De nieuwe route bracht ons in de mooiste delen van Brabant. Akkers, die om water smeekten, bossen die kreunden onder de droogte, waterlopen die moeite hadden om niet droog te vallen. Oppassen met aanhakers, hun fietsgedrag is soms onvoorspelbaar. Een tweetal dames sloten aan, de dijen straalden een en al kracht uit. Werd vorig jaar de route geteisterd door wateroverlast, nu was er van water haast geen sprake. De dagnestor vroeg om een sanitaire stop. De wederom zeer goed verzorgde verzorgingspost was bij dezelfde boerderij als vorig jaar. Een weiland vol met ooievaars. Het begon bij de dagnestor lekker te lopen, nog tweemaal noopte de interne logistiek tot een stop. Op een gegeven moment kwamen zelfs verkwikkende zonnestralen om de hoek kijken. Na Haghorst kwam het einde in zicht. Nog een ommetje na Moergestel en het zat er weer op. Acht man gingen nog voor een afzakkertje. Ik had beloofd om op tijd op een verjaardag te zijn. Dus alleen richting Oosterhout. Langs het kanaal kon ik mijn hart og ophalen aan de containerschepen Pecaro en Virage alsmede een oude klipper genaamd Spes.
Zondag 11 mei Arendonk
Op deze Moederdag met een hemel in de perfecte RAL kleuren, een windje waarvan de frisheid snel door de opwarmende stralen verdreven werd. Dertien man aan het vertrek. Gespeend van bijgelovigheid zien wij de rit met een gerust hart tegemoet. De babbelaar moet helaas verstek laten gaan, een heuse crash met veel lichamelijke kwetsuren gaat hem de komende weken thuis houden. De clubnestor zit ook nog gedwongen thuis. Eric B wilde vandaag ervaren wat het is om met een groep te fietsen. Rustig via Dorst, Surea waar het water in de leemputten laag stond naar Rijen. De bronbemaling bij de nieuwe tunnel maakt overuren. Een constructiemisser bij de bouw? Na het vliegveld gaat Twan zijn eigen weg. Eric B volgt zijn voorbeeld na de Lodge, waar dit keer geen kameel te zien was. Waar eens de Steenweg op Baarle geplaveid was met robuuste kasseien, zo robuust dat daar menig bidon uit de bidonhouder schoot, ligt nu een asfaltlaken. In Poppel geen kermis. Hoe zou het zijn met Mieke Pap? Het ven nabij het landgoed De Utrecht is nog voorzien van voldoende water. Het heeft jaren droog gestaan.
Het Beleven op de grens met België wordt rijkelijk door wandelaars bezocht. Na de grens aan de rechterkant uit boomstronken gesneden dinosaurussen. De Bierhoeve was gesloten. Via het jaagpad van het kanaal Dessel Schoten wordt het Noorden opgezocht. Een kleine stop bij Brug 6. Na Eel, waar ook een strook kasseien is vervangen door egaler materiaal, wordt de binnendoorweg langs Kievitshof genomen. Op deze weg was het slalommen geblazen tussen de verhoogde putdeksels, er moest nog een nieuwe laag asfalt gelegd worden. In het landelijk gebied doorkruisen wij meerdere geurcirkels. Overigens heb je niet alleen in het landelijk gebied te maken met geurcirkels, in dorpen en steden heb je loslopende geurcirkels, de overvloedig gesprenkelde parfum en/of na het scheren is vaak al van verre te ruiken. Waarom alleen op te treden tegen de boeren? Nu wij het toch over optreden hebben, het zou al mooi zijn als de regering in het doen en laten maar de helft van de daadkracht van Marco Kroon ten toon zou spreiden. Hetzelfde geldt overigens voor de besturen van de universiteiten die hun oren laten hangen naar gemaskerde niet eens Nederlands sprekende studentactivisten. Karl Propper heeft recht van spreken met zijn paradox van tolerantie. Via Kwaalbrug en Hooispoor naar de Huisdreef. Het water in de sloten is ver gezakt. Hetzelfde geldt voor het water in de sloten van de Slingerdreef. Na het viaduct richting Bavel wordt nog een extra lusje genomen. In een door Erik K iets te gretig genomen bocht belandt zijn voorwiel in een gat. Een beet van een anaconda is het gevolg. De lekke band kwam voor een enkeling als geroepen, even op adem komen. Ruim na twaalf uur vielen wij op de klep. Ondanks de aanwakkerende wind gaf de gemiddelde snelheid 29 aan.
Zondag 04 mei Afgedamde Maas
Op de nationale Herdenkingsdag, overigens een dag die volgens de deelnemers aan de kletstafels op televisie beter verwaterd of vervaagd kan worden, hopelijk krijgt hun indoctrinerend gezwam geen navolging, stonden tien man aan het vertrek. Het weer is de laatste dagen zeer volatiel, dan is het meer dan zomers warm, dan is het fris tot zeer fris. Vandaag is het in vergelijking met gisteren en eergisteren een mindere dag. Het mag de animo niet drukken. Vandaag geen Theo bij de bushalte. Via het halve zolenpad naar Waalwijk. In het tunneltje was een fles kapt gegooid. De achterband van de Bianchi van Jan was niet bestand tegen de scherpe scherven. Tijdens het verwisselen van de binnenband steeg de lichaamstemperatuur van Mario, hij was diep onder de indruk van een voorbij joggende ranke verschijning, slechts gekleed in stemmig piepklein tweedelig zwart. Een paar honderd meter verderop moesten wij weer in de remmen, nu stak een gans met in haar kielzog haar kroost het fietspad over. Na Drunen, Vlijmen en Herpt de polder in. In vroegere eeuwen stond deze polder vooral in de winter onder water. De dijken konden het water niet aan. Wij rijden het natuurgebied de Hooibroeken in met de nog functionerende Eendenkooi Ter Kwak. Bij Bokhoven de dijk op, meteen een mooi zicht op de kronkelende Maas waarvan het water lag staat. Bij spuisluis Crèvecoeur drong de geur van het opspattende water diep in de neusgaten door.
Na de brug van Hedel de andere oever van de Maas. Een verlengde spits was in de afvaart. Opvallend weinig vlaggen halfstok bij de dijkbebouwing. Na Well wordt de noordzijde van de Afgedamde Maas aangedaan. Café Maasstroom is nog in diepe rust. De aanwakkerende wind soms mee en vaak tegen op de kronkelende dijk. Na de Wilhelminasluis, de enige waaiersluis in Nederland met een groene kolk, kwam voor ons de wind vaker uit de gunstige hoek. Bij Almkerk was het golfterrein verlaten. Onderweg naar Hank deed Mario een Frank Rijkaardtje, een volle fluim werd onhandig de lucht in gespuugd. Gelukkig geen Rudi Völler in de buurt. In volle vaart werd de brug van Keizersveer genomen. In Oosterhout ging ieder zijn eigen weg. Jammer dat Mario niet een stukje mee reed naar het centrum. Nu miste hij het mooiste van de dag, zijn temperatuur zou wederom opgelopen zijn en het bloed zou stuwend werk hebben verricht.
Zondag 27 april Hollandse Biesbosch
Twaalf leden en twee aspirant-leden aan het vertrek. De clubnestor moet helaas de komende weken verstek laten gaan, interne logistieke problemen met de afvoer van de vloeibare reststoffen nopen hem qua fietsen tot een rustperiode. Mike en John hebben last van fysieke ongemakken. Piet S doet zich tegoed aan Oostenrijkse lekkernijen, Niek Z probeert de Bacalhau á Bras in Portugal.
Onder een hemel in een mengelmoes van de RAL kleuren 5012 en 5015 vertrekken wij richting Raamsdonksveer. De clubnestor zwaait ons toe vanaf de bushalte. Bij de scherpe bocht onder het Kunstwerk van de ingang van de Vissersweg bijna een aanrijding met een hardloopster die op het fietspad in plaats van op het voetpad rende. Gelukkig is het de afgelopen dagen droog geweest, de vette harde platgereden kluiten klei worden gelijk kasseien genomen. Op de Werfkampenseweg, via deze weg heeft wijlen Rien O ooit gelopen na zijn oproep om dienst te nemen in het leger, volgens hem kwam er geen einde aan, reed Piet R een lekke band. Het gat hoefde niet gezocht te worden, een zeer weerbarstige doorn met destructieve bedoelingen had zich genesteld in de band. Op de brug van Keizersveer viel de lage waterstand op. De komende dagen zal het water nog verder dalen, een krachtig hogedruk gebied bepaalt het weer.
Het is opvallend op hoeveel akkers dit jaar aardappels gepoot zijn. Krijgt de door Jan Tinbergen beschreven varkenscyclus nu een vervolg met de aardappelcyclus? Veel akkers zijn omzoomd met bloeiend koolzaad. Vogels dartelen in de lucht, zwanen dobberen op het wateroppervlak.
Terwijl wij over de brug van Gorinchem rijden vaart de Alain D, een tanker (86 meter, bij 9,5 meter, bij 2,60 meter en 1.264 ton groot) in de bergvaart. Was dit vorige eeuw een grote tanker, nu is het een kleintje. Een beetje tanker is nu 135 meter, bij 17,5 meter, bij 4,70 meter en kan 8.700 ton vervoeren.
Het strandje van de Beneden Merwede is nog leeg evenals het winkelgebied van Sliedrecht. Na het Wantij wordt de traditionele stop gehouden. Hier worden ook kledingstukken uitgetrokken. De Biesbosch wordt aangedaan via een dijk, nu eens een zicht van bovenaf op al de door mensenhanden aangelegde natuur.
Na een gemaal neemt Twan de kortere route naar de Moerdijkbrug, wij vervolgen de Wieldrechtse Zeedijk tot een de Kil. Blauwe Sluis wordt aangetikt. In de Zonzeelse Polder ook veel blokken met aardappelen. In Made geen hinder meer van wegwerkzaamheden. Ruim na twaalf uur vallen wij op de klep. Een mooie rit is weer ten einde.
Maandag 21 april Willemstad
Een grijze ochtend werd begeleid door een weifelend zonnetje. De weifelende activiteit had niets te maken met het overlijden van de Paus, het had ook niets te maken met het mogelijke leven op de exoplaneet K2 18B die in 33 dagen rond de rode dwerg K2 18 draait. Haar massa is 8,6 maal de massa van de aarde. Tevens heeft de weifelende activiteit niets te maken met de vooringenomenheid van het Nationaal Burgerberaad Klimaat waar kritische geluiden die echt hout snijden verdacht gemaakt worden. Haast vergelijkbaar met de opzet van de Klimaattafels.
Terug naar de rit van vandaag. Twaalf man vertrokken richting Terheijden alwaar Erik al stond te wachten. Het aanvangstempo was door iedereen goed te volgen. De akkers hebben afgelopen nacht een opfrisbeurt gekregen, je hoort de aarde en de gewassen haast gniffelen van vreugde voor de verkregen waterdruppels. In Zwartenberg wordt het opgeknapte fietspad genomen, vroeger was dit een smal hobbelig tegelpad waar je elkaar haast niet kon passeren. Rechts hebben wij zicht op de silo’s van de voormalige suikerfabriek van Zevenbergen, links windmolens en de Mark. Na de Labbegatse brug staat de Goudbloemdijk op het menu. Op naar Stampersgat en Dinteloord. Cosun heeft de suikerbieten weer verwerkt. Het enorme gebouw van JMT (meubilairverhuur voor beurzen) is niet te missen. In Willemstad wordt een stop gehouden. In de haven liggen twee uit de kluiten gewassen jachten in de hoek gebroederlijk naast elkaar. Het zijn twee jachten van het type Brute, gebouwd door Holterman Shipyard. Lengte 23,9 meter, breedte 6,18 meter, de twee Volvo Penta motoren jagen haar topsnelheid naar 28 knopen of wel 51.856 kilometer per uur. Bij het zien van dergelijk jachten vraag ik mij altijd af hoeveel zwart geld erin zit en of het allemaal op een ordentelijke wijze is verkregen.
Een nadeel van een stop is dat je afkoelt, de herstart gaat dan ook moeizaam. Op de dijk richting Tonnekreek kiest Twan voor een alternatief tempo. Klundert, langs het industrieterrein en de snelweg richting Zevenbergen om vervolgens richting Zevenbergschen Hoek te koersen. Op de viaducten blijkt dat er te weinig macht in de benen zit. Continue in de achtervolging slurpt de energie uit de niet bijster gevulde spieren. Een voordeel is dat de zon het weifelende gedrag ver achter zich gelaten heeft. Nog even genieten van de majestueuze eiken, wat hebben zij al niet mee gemaakt, van de Helkant en de thuishaven komt in zicht. De trap oplopen is dit keer gelukkig geen verzoeking.
Zondag 13 april Zondereigen
Zeven man aan het vertrek. De babbelaar liet verstek gaan, hij ging vreemd met Influenza.
Er was nattigheid voorspeld, vooralsnog was het droog. Op het vertrek zou Roy van den Berg jaloers zijn geweest. Het gevolg was dat de nestor al in een zeer vroeg stadium zijn kruit had verschoten.De sloten langs de Ryaaldreef en de Slingerdreef liepen nu niet over. Het water was ver gezakt. De oevers waren getooid met groene algenslierten. Aan het einde van de Slingerdreef gaan de twee oudsten links af, voor een korte route naar huis, de overigen gaan rechts af. Wanneer het vochtigheidsgehalte fors hoger wordt besluit Piet S om ook huiswaarts te gaan. En toen waren er nog maar vier over. Na een aangename verpozing in De Fazant vervolgden zij ook hun weg. Met een nat pak kwamen zij thuis.
Zaterdag 12 april Lek en Linge
Op de warmste dag van de week, de ochtend was nog fris, vertrokken acht man richt Gorinchem. Vier met de auto, vier op de fiets. Drie fietsers waren om 08:00 vertrokken. Één was om 07:45 vertrokken. Ruim voor Sleeuwijk kwam de samensmelting van de fietsers. Onder de brug van Gorinchem voer de Septimo geladen met containers. Lengte 135 meter en breedte 11.45 meter. Het water in de Merwede staat laag voor de tijd van het jaar.De sloten in de polders staan vol water, toch vindt hier jaarlijks een inklinking plaats. Het is druk op de polderwegen. De auto’s hebben duidelijk last van obesitas. De, in mooi ogen onbezonnen, elektrificatie van de mobiliteit heeft een keerzijde. De stier van Hoornaar staat nog pontificaal op zijn sokkel. Poderosa heeft een enorme metmorfose ondergaan. Van een geliefde en bekende discotheek naar eetcafé annex partycentrum is het nu een woonhof geworden. In Ottoland een Israëlische vlag in top. Durf. Bewoonde windmolens in het landschap. Bij Groot Ammers gaan wij de Lekdijk op. Op de Lek vaart het hotelpassagiersschip La Boheme, lengte 110 meter, breedte 10,14 meter en een diepgang van 1,40 meter.Op de dijk waait het niet alleen zonnestralen, het waait ook stevig in ons nadeel. Op een gegeven moment toch maar gevraagd of het iets minder mocht. Kwam Eric achteraf ook goed uit. In Culemborg op een zonovergoten terras. Verder op de dijk met een aantrekkende wind. Weer een keer vragen of het rustiger kan. Moet ik nog wel mee willen gaan op de lange tochten indien er alleen maar sterke pedaleurs gaan? Je gaat je een blok aan hun benen voelen. Maar als constant de zwakste afvalt blijft er op een bepaald moment nog maar één over.Dan volgt het bloesemdeel, Beesd, Tricht en Rhenoy. Een drukte van jewelste. In Mariënwaerdt hetzelfde laken en pak. Veel akkers droog en nog onbewerkt. Na Asperen nemen wij dit keer de andere oever van de Linge. In Gorinchem wordt door zeven man nog een terras genomen, één rijdt door naar Oosterhout.
Zondag 06 april Kampina
Euros, zoon van Eos, is vandaag vroeg uit de veren. De spierballen laat Euros al snel zien, gedurende de ochtend zal blijken dat er mogelijk doping in het spel is, de kracht van Euros neemt toe. Er is niet alleen wind er zijn ook veel zonnestralen, het regent zonnestralen. Het wordt vandaag wederom een kurkdroge dag. Maart was al de droogste sinds het begin van de metingen. Het langjarig gemiddelde voor maart is 60 mm regen, vorige maand is slechts 5 mm nattigheid gevallen. Krachtige hogedrukgebieden ten noorden van de Noordzee werpen een blokkade op voor de vanuit het zuidwesten loerende lagedrukgebieden. Jan de R en Marco vertoeven in het heuvellandschap van Limburg, zij zullen daar met twee vingers in de neus de obstakels verteren. Twan is naar de Hoogmis. Wie zegt dat de kerken leeglopen? Met dertien leden en twee gastrenners vertrekken wij via het nieuwe fietspad richting Dongen. De Virage uit Werkendam glijdt door het kanaal. Voor mij een vreemde gewaarwording, een Werkendammer die de zondagsrust niet in ere houdt. Uit het zicht van de afkeurende blikken van het kerkvolk is het simpel de teugels te vieren. De wind in de lengterichting van het kanaal, mooie lange golven.Langs Reeshof en langs de sluizen om vervolgens links af te slaan. Het plaatsnaambord Tilburg zien wij zeer vaak. Al slingerend door het landschap wordt Udenhout en vervolgens Oisterwijk aangedaan. Het water is de vennen is nog redelijk op niveau. De Kampina ligt er goudgeel bij met al dat wuivende hoogstaande gras. Hier en daar wat poelen. De bananenstop bij een bank met een mooi panoramisch zicht op de omgeving. Bij het weer op gang komen blijft Piet S gelukkig op de fiets. Aan het einde van de Annadreef krijgen wij eindelijk de wind gunstig. Ook met de wind in de rug kost kracht! Het terras bij de Rustende Jager zit propvol. Mogelijk is er onder de trap nog een plaatsje vrij. De sloten waar ruim een maand geleden nog water in stond, staan nu droog. De akkers vragen, nee de akkers smeken om water. Dat zit er de komende week helaas nog niet in. Langs het golfterrein van de Efteling, Soms verlang ik terug naar de kasseien die hier ooit lagen. Op de Fazantenweg gaat het tempo omhoog. Vanaf de Hoogstraat laat ik de groep gaan, de benen hebben geen fut meer. Thuis de trap oplopen is een verzoeking. Benieuwd hoe het komend weekend zal gaan.
Zondag 30 Maart Woudrichem
Zephyrus moet van Aeolus flink op zijn donder hebben gehad, hij koelde zijn frustratie deze ochtend af met windkracht 4, de uitschieters niet meegerekend. Veertien leden, Cruijff mag weer tevreden zijn, twee gastrijders. Onder ons een vochtig wegdek, boven ons een grijze brij met hier en daar donkergrijze en dan weer lichtgrijze banden. De condens uit de schoorsteen van de Amercentrale ging in een strakke streep naar het Oosten. In de polder richting het Faantenland werden de glimmende karretjes bemodderd, dat wordt weer poetsen. Vanuit Sprang Capelle naar de Overdiepse polder. De sporen van een uitgebrande auto duidelijk zichtbaar op het asfalt. De poort van de Zomerdijk was open. De palen met er bovenop een t-stuk werden niet gebruikt door roofvogels. Wind in de rug, het tempo gaat omhoog. Het verzoek om het rustiger aan te doen werd door sommigen gewaardeerd, anderen begrepen het niet. De fysieke verschillen zijn gaan gelijk op met de leeftijdsverschillen. Een tweede verzoek is na een poosje nodig. De clubnestor klaagt over zijn voorrem.
De zon laat zich nog zien, wat nu volgt is een toonbeeld van de schilderijen uit de Gouden Eeuw, mooie wolkenpartijen afgewisseld met flarden zonnestralen. De wind speelt met de wolken gelijk de zelf benoemde Tsaar speelt met zijn tegenstanders, en gelijk de nieuwe Sultan speelt met zijn opponent. Vanaf de brug van Heusden, met zicht op de schuimkoppen op het wateroppervlak, gaat Twan zijn eigen weg. In Veen geen sporen van de traditionele Nieuwjaars autobranden. In de uiterwaarden is volop gebouwd, straks niet klagen over wateroverlast. De rem van Theo begint meer kuren te vertonen. De twee Pieten en Mario besluiten om gezamenlijk met Theo de gerichtste weg naar huis te nemen. Op de grens van Almkerk en Dussen is een huis afgebrand, de brandgeur hangt ondanks Zephyrus nog sterk in de lucht. In Raamsdonksveer een lachgascilinder in de berm. Wat mij betreft mogen ze alle drugs en zeker de harddrugs vrij geven, zelfs gratis verstrekken, maar wel onder één voorwaarde: De gebruiker moet meteen een overdosis nemen.
Zondag 23 maart Mc Donalds Etten Leur
Maart gaat de boeken in als een droge maand, dat staat al vast. Er zal deze maand minder regen vallen dan het langjarig gemiddelde dat op 60mm staat. Vandaag een droge ochtend met een aarzelend zonnetje dat moeite heeft achter de wolken vandaan te komen. Veertien leden en gastrenner Niels zetten zich in gang richting Terheijden om Erik K op te halen. Twee vaste opkomers lieten vandaag verstek gaan. Twan vertoefde op de Utrechtse Heuvelrug en onze babbelaar lag niet met zijn Shirley in bed doch met een stevige griep. Onderweg naar Café Elsakker hebben zicht op de voormalige polder Weimeren die omgetoverd wordt tot een nat natuurgebied. Via de verloren hoek richting Mc Donalds van Etten Leur. De bermen liggen vol met weggegooide zakken, bekers en ander verpakkingsmateriaal met de bekende M erop. De sloten van de Hoge Vaartkant, Zandspui en de Klappenberg hadden last van de droogte, de bodem bestond uit opgekrulde droge bladresten. In de buurt van de Pannenhoef kreeg ik een terugflits naar 25 augustus 2019. Een groep fietsers, met een wielershirt met als opdruk Fortuna, stond rond een op de grond liggende collega die in een niet gemakkelijke houding lag. Een politieauto zette de weg deels af. Dit was al de tweede keer dit seizoen dat wij de resultaten van een ongeval zagen. In de middag kwam daarbovenop nog het bericht dat een wielrenner op de Royaaldreef overleden is na een aanrijding met een motorrijder. Een renster met paardenstaart uit Prinsenbeek was inmiddels aangehaakt en had het aardig naar haar zin binnen de groep. In Klein Zundert bij de kerk de bananenstop.
Via de voormalige hel van Oekel naar het Mastbos alwaar de sloten nog niet droog stonden. In het Mastbos was het een drukte van jewelste met recreanten. Wat vooral opviel was de opvallend hoge spreidingsbreedte van hun BMI. Het viaduct bij de Galderse Meren werd genomen alsof het de Cipressa was. De clubnestor zat op een ideale positie, hij kon haast moeiteloos volgen, dit was niet voor iedereen weggelegd. Richting Oosterhout werd de ketting strak gehouden. Met een gemiddelde van ruim 29 kilometer per uur rolde de opgedeelde groep Oosterheide binnen.
Zondag 16 maart Baarle Nassau
De onfortuinlijke fietser van vorige week nabij de Klein Oekelsestraat is volgens zeggen overleden.
Dertien man aan het vertrek. Hopelijk is er niemand bijgelovig. Nachtvorst heeft plaats gemaakt voor ochtendvorst. De kille en koude ochtendlucht liftte mee op de licht verkwikkende zonnestralen welke vanuit een strakke grijsblauwe lucht op ons werden afgevuurd.
Via de nieuwe tunnel in Rijen richting het vliegveld en de Wolfgatsebaan, De Wolfgatsebaan wordt zonder problemen genomen. Deze baan maakt onderdeel uit van de fietsallee Alphen-Chaam en Gilze en Rijen, een mooie fietsverbinding door de Chaamse bossen. De wolf is er nog niet gesignaleerd. Twan, nog niet geheel hersteld van zijn forse verkoudheid, gaat voor een alternatieve route richting Den Hout. Na Alphen duiken wij de binnenlanden in van het Smokkelaarsgat. Een afslag wordt gemist, zodoende komen wij langs specialiteitenrestaurant De Aap. Een paar kilometers meer maakt niet uit. Een tweetal zorgboerderijen trekken de aandacht; Hardel en Mekkerbek. Baarle Nassau door en op naar België. Met de wind in het hol krijgen wij al snel zicht op de karakteristieke kerktoren van Hoogstraten. Onderweg veel natte door de mens aangelegde natuur. Ook een blok met afgestorven mais. Ruim voor Hoogstraten rechts af; nu begint het kwade deel van de rit met een ongunstige wind. Tijdens de bananenstop knalt een damesgroepje voorbij, één van hen in korte broek. De grijsblauwe lucht gaat geleidelijk over in een blauwe lucht. De zon klimt hoger en hoger. Dan missen wij voor de tweede keer een afslag, dit keer moesten wij eigenlijk bij het kapelletje rechts af. Geen nood iets verderop, slechts een paar kilometer om, is de route weer op te pakken. De eerste druppels melkzuur nemen plaats in de benen. Na Meerle via de bekende wegen naar Chaam en vervolgens naar het Ulvenhoutse bos, dat nog altijd zeer nat is. De natheid is door mensenhanden tot stand gebracht. Wij krijgen de groep van WTDC Oosterhout in zicht. Een aantal wil het gat snel dichten. WTDC Oosterhout rijdt in hun nieuwe wielerkleding. Een vluchtig praatje. In Bavel gaan zij links, wij gaan rechts. Dorst, Oosterhout. Na het blauwe bord gaat ieder zijn weg richting huis. Een mooie tocht zit erop. Drie gelukkigen mogen nog een fantastisch einde ervaren, nabij Restaurant Paradijs waanden zij zich echt in het paradijs. Een hardloopster in strak accentuerend zwart werd door ons ingehaald. Strakker en accentuerender dan dit is haast niet mogelijk.
Zondag 09 maart ontbijttocht
Niet alleen de zon had er deze ochtend zin in. Negentien leden waren naar het vertrekpunt gekomen. Een, relatief gezien, historisch hoge opkomst. Sommigen al in korte broek, een enkeling met driekwart beenwarmers en de rest in lange broek. Veel windbrekers. Met een strakblauwe lucht boven onze kruinen werd vertrokken richting Dorst. Al snel werd duidelijk dat wij niet de enigen waren die van deze mooie ochtend wilden gaan genieten. Een groot aantal fietsgroepen op de weg. De bovenlaag van de akkers wordt al droog, gisteren is al een werkende beregeningsinstallatie gezien. Het kan snel verkeren. Via de bekende Royaaldreef met nog altijd de pootjebadende bomen richting de rand van Chaam. In de lucht wordt een traumahelikopter waargenomen. Bij Toontje Schoen is het nog rustig. Langs Meersel Dreef richting Zundert Rijsbergen. Nabij de Klein Oekelsestraat moeten wij omkeren. In het grasveld staat de eerder gesignaleerde traumahelikopter, de kruising is afgezet, ambulances en politiewagens. Dan maar via een andere weg. Op een zonovergoten plaats de bananenstop. De cabriolets zijn ook op pad. Richting het Liesbosch wordt duidelijk dat je niet ongestraft met een flinke verkoudheid op de racefiets moet stappen. Een drietal blijft bij de onfortuinlijke. Met wat extra ondersteuning en duwen wordt de locatie waar het eten en drinken op ons wacht bereikt. Een discussie over welke frituur het beste is ging vooraf aan het opdienen van de tomatensoep. Na de soep werd een jubilaris figuurlijk in het zonnetje gezet. Vijfentwintig jaar lid mag je niet ongemerkt voorbij laten gaan. Hoeveel zullen hem nog volgen? De twee rijk belegde broodjes zorgden voor een meer dan voldaan gevoel. Nog een aantal foto’s maken en deze mooie tocht is ten einde.
Zondag 02 maart tweede poging
Ondanks carnaval toch een grandioze opkomst, tien leden gingen de ochtendkilte, zo niet ochtendkou trotseren. Onze Appelaarse Babbelaar had zoals wel vaker volop praatjes. Hij had ook nieuws. Hij was niet meer de hoofdsponsor van Hertog Jan, althans de afgelopen acht dagen. Een bijkomend voordeel was dat de vleselijke goesting pieken bereikte. Onze clubnestor moest vanwege, hopelijk tijdelijke, interne logistieke problemen thuis blijven.
De zon deed al aarzelende stapjes. De overvloedige rijp op de velden zou weldra verslonden zijn. De dunne vliesjes ijs op de sloten waren geen lang leven gegund. De condens uit de schoorstenen bij Moerdijk en bij de Amercentrale vormde een mooie verticale kolom totdat het op een ondoordringbare hogere luchtlaag ketste, daar ging de kolom over in een horizontale witte balk.
Na Terheijden werd het gezichtsveld kleiner, een plaatselijk mistbank had zijn toevlucht tot de omgeploegde akkers genomen. De wieken van de windmolens waren deels in nevelen gehuld. Via de binnendoorwegen na Zevenbergschen Hoek kwamen wij bij het nog volop in aanleg zijnde logistieke terrein van Moerdijk. Enorme blokkendozen waarin slechts beperkte arbeidskracht nodig zal zijn. Lage Zwaluwe gevolgd door Hooge Zwaluwe en een ommetje om Made maakte de rit compleet. ond half twaalf terug in Oosterhout.
Zondag 23 februari Eerste poging
Een Cruyffiaanse opkomst. Een mooie start. Het pechduiveltje reed op de schouders mee. Een eerste lekke band werd al snel gevolgd door een tweede lekke band. Hopelijk geen voorbode voor de rest van het seizoen. Ruim voor twaalf uur terug op de klep.
